Ξαναγυρίζοντας στο πατρικό της, πλάι στο Νείλο, η Ρενισέπ προσπαθούσε να ξεχάσει τα οκτώ χρόνια ευτυχίας που είχε ζήσει κοντά στο νεαρό σύζυγό της Κέι, που τώρα βρισκόταν - αλοίμονο! - στο βασίλειο των νεκρών, κοντά στον Όσιρι. Όμως, πολλά πράγματα είχαν αλλάξει στο σπιτικό του ιερέα Ιμχοτέπ, φύλακα του μαυσωλείου του ευγενή Μερεφθά και η νεαρή χήρα θα αγωνιζόταν μάταια να ξαναβρεί την ηρεμία που αποζητούσε. Όταν μάλιστα, στα μέσα του τρίτου μήνα της Πλημμύρας, ο Ιμχοτέπ, θα γύριζε από το βορρά, όπου είχε πάει να επιθεωρήσει τα κτήματά του, φέρνοντας μαζί του και μια νεαρή παλλακίδα από τη Μέμφιδα, την όμορφη Νοφρέτ, τα πράγματα θα γίνονταν ακόμα πιο δύσκολα μέσα σ\' αυτό το μεγάλο και σκοτεινό σπίτι. Οι δυσαρέσκειες θα μεγάλωναν, οι ψίθυροι θα πολλαπλασιάζονταν και το κακό θα έκανε την εμφάνισή του, ένα κακό που γι\' αυτό είχε κάνει λόγο... - ποιός αλήθεια; Ο Σόμπεκ ή μήπως ο Γιαμχώς; Ή κάποιος άλλος;
[...]